Poczucie własnej wartości - podstawowy atrybut szczęścia

                   

                   Są rzeczy w życiu, których nie możemy kupić za żadne pieniądze świata. Do nich należy m.in. rzecz jedyna w swoim rodzaju, którą można porównać do silnika w samochodzie – jest to poczucie własnej wartości i zdrowa akceptacja siebie. Oczywiście samochód bez silnika można „pchać” i jakoś toczyć się będzie do przodu, można go z górki zepchnąć i też jakiś odcinek drogi pojedzie ale to nie jest jego przeznaczenie i maksimum jakie może osiągnąć… Jeśli już jestem przy motoryzacyjnych porównaniach, to czy zdarzyło ci się intuicyjnie czuć, że twoje życie wygląda czasami jak jazda samochodem z zaciągniętym hamulcem ręcznym? Czujesz, że to nie jesteś ty, to nie twoje życie.  W głębi ciebie jest potrzeba życia bez napięcia, w wolności wobec wszystkiego i wszystkich. Masz dość rutyny codzienności, życia szarego i nudnego ale nie stać cię na zmianę. W relacjach boisz się otworzyć i czerpać radość z nawiązywania nowych znajomości. Drugiego człowieka traktujesz jak potencjalnego rywala. Stając przed lustrem widzisz obcą i niechcianą postać. Jest w tobie dużo złości, agresji, cynizmu. Sabotujesz wszystkie swoje przedsięwzięcia, przed zwierzchnikami kłaniasz się w pas chociaż w sercu chciałbyś im rzucić w twarz co o nich myślisz…  Nieustannie dopatrujesz się mankamentów w swoim wyglądzie, zazdrościsz innym urody, ciuchów, warunków życia; krytykujesz, oceniasz, podkreślasz wady innych osób… - Wszystko to są oznaki niskiego poczucia własnej wartości i braku akceptacji siebie.

           Niech nie zwiodą cię pewne zachowania i postawy, które sobą czasami możesz reprezentować: wygórowane ambicje i oczekiwania względem siebie, zwracanie uwagi na siebie w towarzystwie, nadmierna aktywność, uwypuklanie swoich walorów, umiejętności, posiadanych dóbr itp., są również oznaką niskiego poczucia własnej wartości.

                Perfekcjonizm jest również domeną osób o niskim poczuciu własnej wartości. Aspiracje i dążenia do ideału w kwestii wyglądu, pracy zawodowej, sprawiają, że taka osoba wiecznie niezadowolona jest z siebie i swojego życia. Wygórowane oczekiwania względem siebie i innych sprawiają, że każdy błąd staje się osobistą tragedią. Niezadowolenie z siebie, często nawet podświadome, powoduje agresję, wzbudza negatywne emocje a nawet może doprowadzić do depresji. Osoby o niskim poczuciu własnej wartości charakteryzuje również skłonność do negatywnego myślenia i postrzegania wszystkiego w czarnych barwach. Osoby takie mają problemy z nawiązywaniem głębokich, szczerych i spontanicznych relacjach. Często użalają się nad sobą, obwiniając innych za wszystkie swoje niepowodzenia i problemy.

                Niskie poczucie własnej wartości i słaba samoocena powoduje u tych osób ogromna wrażliwość na krytykę. Każda uwaga skierowana pod ich adresem powoduje agresywne zachowania, wycofanie, znaczna utratę motywacji do działania. W pracy zawodowej lub w innych rolach odgrywanych w życiu, osoby z niską samooceną są zagubione, niezdecydowane, szybko wpadają w panikę i trudno im podejmować szybkie i zdecydowane decyzje. Żyją często w poczuciu winy i wstydu. Uciekają w samotność.

                Osoby z niską samooceną odczuwają silne lęki przed każdym przedsięwzięciem, zwłaszcza tym, gdzie muszą pokazać się na forum publicznym, są niepewne swoich działań, posiadają ograniczoną zdolność zaufania sobie i innym…

                Można by tak było jeszcze wymieniać bardzo długo. Ogólnie mówiąc, brak akceptacji siebie i niska samoocena są najsilniejszym hamulcem w rozwoju osobistym i budowaniu szczęśliwego i spełnionego życia. Sukcesy życiowe znanych ludzi wcale nie wynikają z jakichś nadzwyczajnych cech czy zdolności ale z wiary w siebie, ze zdrowego poczucia własnej wartości i wysiłku osobistego włożonego w realizację wyznaczonych celów.

                Akceptacja siebie oraz szacunek do swojej osoby jest patrzeniem na siebie jak na kogoś wartościowego, godnego miłości i szczęścia, niezależnie od popełnionych błędów, słabości czy wad charakteru. Akceptacja samego siebie w żaden sposób nie może być uzależniona od wyglądu zewnętrznego, osiągniętych sukcesów czy opinii i uznania innych.

                Poczucie własnej wartości polega na podjęciu całkowitej odpowiedzialności za swoje życie, świadomym uznaniu swoich błędów, wyciągnięciu z nich wniosków i odważnym kroczeniu naprzód. Wszelkie ograniczenia związane z niskim poczuciem własnej wartości, choć najczęściej niezawinione gdyż powstały na skutek doznanych zranień, mieszczą się tylko w twojej głowie i tylko ty możesz coś z tym zrobić. Nikt inny nie będzie w stanie zmienić twojej samooceny. Inni ludzie mogą być pomocni w tym procesie dowartościowania się ale tylko ty sam możesz zaakceptować siebie, takim jakim jesteś albo siebie odrzucić i czołgać się przez resztę życia.

Christian Morgenstern powiedział: „Mam tylko jednego wroga na ziemi – samego siebie.”

                Prawdziwe poczucie własnej wartości nie polega na egoizmie i samouwielbieniu. Nie chodzi o to, aby stroszyć piórka jak paw, być zarozumiałym i patrzeć na innych z góry. Nie chodzi również o to, aby godzinami podziwiać siebie w lustrze lub chwalić się na każdym kroku jaki jesteś wspaniały, inteligentny i przystojny. Pycha i stawianie siebie na świeczniku często jest właśnie oznaką marnego poczucia własnej wartości.

                Istnieją tysiące powodów dla których ludzie nie akceptują siebie: uważają siebie za zbyt wysokich lub niskich, chudych lub zbyt grubych, ponieważ mają za mało włosów lub za dużo; dlatego, że są za mało inteligentni, że nie odnoszą w życiu sukcesów, dlatego, że nie są akceptowani i lubiani przez wszystkich ludzi, na których im zależy; dlatego, że są kalecy lub chorzy...

                Pamiętam dziewczynę, która w żaden sposób nie mogła nawiązać relacji z płcią przeciwną. Była nieśmiała, niepewna, pełna zahamowani. Borykała się z silną depresją. Kiedy spotykała mężczyzn nie potrafiła z nimi rozmawiać, obawiała się ich, unikała kontaktów i spotkań towarzyskich. Jeśli któryś z nich okazywał zainteresowanie szybko „uciekała” od takiej relacji, udawała obojętność, na każdy komplement reagowała albo nieśmiałością albo nawet agresją. – jej zachowanie wcale nie było związane z tym, że nie chciała mieć bliskiej relacji z mężczyzną, wprost przeciwnie pragnęła tego i marzyła o szczęśliwym związku. Uznawała jednak siebie za grubą, nieatrakcyjną, zbyt mało inteligentną choć w rzeczywistości była sympatyczną i miłą dziewczyną.

Kiedy jakiś mężczyzna zwrócił na nią uwagę do razu pojawiał się u niej schemat myślowy: żartuje sobie ze mnie, chodzi mu tylko o jedno albo nie może sobie znaleźć lepszej.

To myślenie i zachowanie sprawiało, że czuła się bardzo samotna. Poczucie własnej wartości było najpiękniejszym darem jaki mogła sobie samej ofiarować. 

              Ludzie, którzy nie posiadają poczucia własnej wartości i nie akceptują siebie, maja ta wspólną cechę, że stworzyli sobie w głowie złą miarę, którą oceniają siebie i tą samą miarę przerzucają na innych. Są przekonani, że mają rację i że inni oceniają ich w ten sam sposób.

                Jeśli popełniasz błąd lub masz prawdziwy lub wyimaginowany defekt w swoim wyglądzie, osobowości, nie przerzucaj tego na całego siebie i na ogólna ocenę swojej osoby. Twoje niezadowolenie ze swojego wyglądu lub zachowania nie stanowi prawdy o całej twojej osobie.

               Bądź świadom swoich braków ale nie oceniaj siebie jako człowieka przez pryzmat nadwagi, łysienia czy popełnionego błędu w życiu. Nie zamykaj oczu na dziesiątki twoich zalet skupiając cała swoją uwagę i energię na walce lub tuszowaniu jednego mankamentu w twojej urodzie lub charakterze.

                Ludzie, którzy uważają siebie za mało wartościowych, płaca często w życiu bardzo wysoką cenę za brak miłości i szacunku dla samego siebie: lęki, depresje, agresja, uzależnienia, samotność a nawet samobójstwa.

              Bez poczucia własnej wartości i braku akceptacji siebie często źle interpretujesz zachowanie otoczenia. Żyjesz w świecie kompletnie oderwanym od rzeczywistości.

Jeśli ktoś nie zwraca na ciebie uwagi, nie uśmiecha się do ciebie, przechodzi obok milczący, może pojawić się w tobie myśl: z pewnością znów zrobiłem coś źle, jest na mnie obrażony, ma do mnie o coś pretensje… Ale nie pomyślałeś, że ten człowiek być może ma jakieś problemy, trudną sytuację życiową, jego myśli skupione są na czymś innym, jest smutny albo źle się czuje… - Takich podobnych fałszywych interpretacji mogą być tysiące. - Patrzysz na rzeczywistość przez pryzmat swoich zranień, kompleksów, zniekształconego postrzegania siebie samego.

                Dopóki siebie nie zaakceptujesz, wokół będziesz dostrzegać tylko samych wrogów i obłudników. Nie szanując siebie nigdy nie nauczysz się kochać i akceptować innych.

Jezus powiedział: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego.” Miłość i akceptacja samego siebie jest podstawowym warunkiem prawdziwej miłości drugiego człowieka. Bez miłości siebie nie ma miłości bliźniego.